சிறுமாயம்

மினுங்கும் இளஞ்சிவப்பில்
மென்தகடுகள் தைத்த
தேவதையின் ஆடையைச்
சன்னல் வழியேகித் தழுவும்
சிதறும் பேரண்டத்தின்
சின்னஞ்சிறு கற்றைக் கதிர்.

எதிரொளிக்கும்
சுவரெங்கும் சுழன்றொளிரும்
குங்குமப்பூ குழைத்த
குட்டிப் பால்வீதி.

....

பௌர்ணமிக் குளத்தில்
பொரி தூவும் பாப்பா..
கரும்பச்சை வானெங்கும்
நீள்வட்டத் தாரகைகள் ..
மீன்கடித்த வடுதாங்கி
மிதந்திருக்கும் நிலவு.

ஒற்றைச்சரம்

விபத்தின் பின்வரும் கோடையில்
வீட்டுச்சிறை வாய்க்கிறது
நமக்கு.

சன்னல்கள் யாவையும் அடைத்தபின்
இயக்குகிறாய்
மெலிதாய் ஒளிரும்
ஒற்றைச்சர விளக்கை.

இருளினூடும் ஒளியினூடும்
தடுமாறும் தருணமொன்றில்
ஒளிச்சரம் குறிக்க
நிகழ்கிறது
அட்டகாசம் என்ற சொல்லின்
உனது முதல் பிரயோகம்.

இத்தனை பெரிய உலகும்
இத்தனை ஒளிரும் பகலும்
இத்தனை பழகிய மொழியும்
விடுத்தமைகிறேன்
உனது சிற்றறைக்குள்..
உனது சிற்றொளிக்குள்..
உனதொற்றைச் சொல்லுக்குள்.